دلم تنگ ابوالفضل و حسین است. گرفتار در شیر حنین است.

دلم همچو کبوتر لانه کرده به درب پشت زهرا خانه کرده

در ان غربتکده که کاظمین است دو گل از باغ بستان حسین است.

دلم را دلبران از من گرفتند. برایم آه و اشک و غم نوشتند.

خداوندا رسان دل در بر دل که بی دلبر فقط جانم آمدم گل

شعر از “استاد عباسی” تخلص “کوثر” به هنگام رجعت از کربلا