اشک
30 بهمن 1392 توسط ثریا
اشک
خدایا! تو مرا اشک کردی که همچو باران بر نمکزار انسان ببارم، تو مرا فریاد کردی که همچو رعد، در میان طوفان حوادث بغرم.
تو مرا درد و غم کردی، تا همنشین محرومین و دلشکستگان باشم، تو مرا عشق کردی تا در قلبهای عشاق بسوزم.
خدایا! همه چیز را بر من ارزانی داشتی و بر همهاش شکر کردم. جسمی سالم و زیبا دادی، پایی قوی و تند و چالاک عطا کردی، بازوانی توانا و پنجهای هنرمند بخشیدی، فکری عمیق و ذهنی شدید دادی، از تمام موهبات علمی به اعلا درجه برخوردارم کردی، موفقیتهای فراوان به من دادی. از همه چیز، و از همه زیبایی ها، و از همه کمالات به حد نهایت به من اعطا کردی و بر همهاش شکر میگزارم.