فرازی از وصیت نامه مهدی باکری

14 آبان 1391 توسط ثریا

خدایا چقدر دوست داشتنی وپرستیدنی هستی هیهات که نفهمیدم خون باید میشدی ودر رگ هایم جریان می یافتی وتمام سلول هایم یا رب یا رب می گفت
شهربانو نعمت پور

مطلب قبلی

مطلب بعدی

بسم الله الرحمن الرحیم اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

اللّهم اَرِنی الطَّلعَةَ الرَّشیدة