وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزّبورِ مِن بعدِ الذّکرِ أنَّ الأرضَ? 1 «و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را?یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحون بندگان شایسته¬ی ما به ارث خواهند برد.»

نکته ها و پیام های آیه:

1- «کَتَبَ» در اصطلاح از امری حتمی و قطعی خبر می¬دهد.

2- کلمه¬ی «أرض» به خاطر داشتن «ال» استغراق همه‌ی زمین را شامل می‌شود. در نتیجه، دولت کریمه‌ی امام مهدی (علیه السلام) نیز در کل کره‌ی زمین، بر پا خواهد شد.

3- مراد از وراثت زمین این است که سلطه بر منافع و استفاده از آن از دیگران به بندگان صالح منتقل شده و برکات زمین نصیب ایشان خواهد شد.

 4- وراثت زمین به انسآن‌هایی خواهد رسید که:

الف) بنده خداوند بوده و همه¬ی وجودشان را برای خداوند قرار داده باشند. (عِبادِی)

ب) صالح و شایسته بوده و لیاقت بهره¬برداری ازآن را دارا باشند. (الصّالِحون)

بحث روایتی:

امام باقر (علیه السلام) می¬فرمایند:

وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزّبورِ?«وَ قَولُهُ أنَّ الأرضَ یَرِثُها عِبادِییَ? قال: الکُتُب کُلُّها ذِکر و ?مِن بعدِ الذّکرِ وَ لَقَد کَتَبنا? قال: القائمُ و أصحابُه»؛2 «مراد از کلمه‌ی ذکر در ?الصّالِحون أنَّ? همه¬ی کتاب‌های پیامبران است و مراد از ?فِی الزّبورِ مِن بعدِ الذّکرِ قائم و یاران او می‌باشد.»?الأرضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحون

از روایات بالا استفاده می¬شود که این وعده¬ی الهی در همه¬ی کتاب‌های آسمانی بیان شده است. با نگاهی کوتاه به زندگی و آرمآن‌های انسآن‌ها از آغاز تا کنون، به روشنی درمی‌یابیم که یکی از بزرگ‌ترین آرزوها و خواسته¬های همه¬ی پیامبران و اولیا برپایی جامعه¬ی توحیدی و حکومتی بر پایه¬ی فرمآن‌های آسمانی و عدالت¬گستر الهی است. روشن است که این امید و آرزو زمانی محقق می¬گردد که حاکمی عادل، کاردان و توانا در رأس آن قرار گیرد. اینک ما در عصری هستیم که تنها و تنها این امید، از آخرین وجود نورانی خورشید هدایت و امامت انتظار می¬رود.

پی نوشت ها:

1. انبیاء (21)، 105.

2. طبرسی، مجمع البیان، ج 4، ذیل آیه .