دل در کمند عشقت دیوان شد نگارم

یادتو شمع و جانم پروانه شد نگارم

جان سوختم ز عشقت ای یار نازنینم

بازا که بی تو عمری سرگشته و غمینم

من انتظار وصلت عمری ز دل کشیدم

سر شد تمام عمرم اما تورا ندیدم

گر وعده ام دهی تو بر وصل خود نگارم

از شوق دیدن تو جان بر خدا سپارم

سوزانده برق هجرت هم جان وهم دل من

چون لاله  سیه شد هم سینه  و گل من

ای تو بهانه من بهر نفس کشیدن

بی تو تمام کارم گشته قفس کشیدن

بازا ، شکن قفس را، جانم رهان از این غم

آزاد کن دلم را ای یار نازنینم

استاد عباسی

تخلص کوثر