در آیاتی از قرآن این نکته  مورد تأکید قرار گرفته است که گوش

سپاری و استماع آیات قرآنی خود آدابی داردکه می تواند قدرت

تأثیرگذاری قرآن را افزایش دهد. از جمله این آیات می توان به

سکوت و خاموشی در هنگام قرائت قرآن اشاره کرد که در آیه

۲۰۴سوره اعراف و نیز ۹۲ سوره احقاف بیان شده است. البته

فقیهان و مفسران بر این باورند که سکوت و خاموشی در هنگام

قرائت قرآن در برخی از موارد واجب می شود و در برخی موارد

تنها مطلوبیت دارد و مستحب است، البته برخی بر این باورند که

سخن گفتن در این هنگام مکروه است. به هر حال از آداب مهم

استماع آن است که شخص، سکوت و خاموشی در پیش گیرد و

سخنی بر زبان نیاورد و کاملا هوش و حواس وی به قرآن متوجه

باشد که همان مفهوم استماع و گوش سپاری است.

از دیگر آداب استماع و گوش سپاری قرآن، لزوم داشتن حالت

خضوع و خاکساری است که در آیات ۱۰۶ تا ۱۰۹ سوره اسراء و

نیز ۸۵ سوره مریم و ۱۲سوره انشقاق به آن اشاره شده است.

به سجده افتادن در هنگام استماع آیات قرآن نیز به عنوان یکی

از آداب استماع و گوش سپاری در آیات ۱۰۶ و ۱۰۷ سوره اسراء

و نیز ۸۵ سوره مریم، مطلوب دانسته شده است.

در آیاتی از جمله ۳۸ سوره مائده و ۱۰۶ و ۱۰۹ سوره اسراء

گریستن هنگام شنیدن آیات قرآنی نیز امری مطلوب و دارای

فضیلت معرفی می شود. در همین آیات با اشاره به برخی از

اهل کتاب که هنگام گوش سپاری به قرآن این گونه رفتار می

کردند از آنان تمجید و ستایش شده تا دانسته شود که مطلوبیت

آن تا چه اندازه است.

از نظر خداوند هرگونه بی اعتنایی، بی ادبی و بی احترامی و

نیز استهزای قرآن هنگام استماع آن، عملی زشت و گاه گناهی

بزرگ است. از این رو مؤمنان را از هم نشینی با کسانی که

قرآن را مسخره می کنند و به استهزا می گیرند منع کرده است.

(نساء، آیه ۱۴۰ و انعام، آیه۸۶) 

آن چه بیان شد تنها گوشه ای از حقایق استماع و گوش سپاری

به قرآن است و بی گمان از همین مقدار می توان به جایگاه

ارزشی گوش سپاری آگاه شد و با اطاعت از این روش و شیوه،

درهای جان را به سوی حقایقی بزرگ تر و با ارزش تر باز کرد.

باشد تا این گونه باشیم و از آثار و برکات گوش سپاری به قرآن

بهره مند شویم.

نقل ازسماموس