آداب گوش سپاری به قرآن
در آیاتی از قرآن این نکته مورد تأکید قرار گرفته است که گوش
سپاری و استماع آیات قرآنی خود آدابی داردکه می تواند قدرت
تأثیرگذاری قرآن را افزایش دهد. از جمله این آیات می توان به
سکوت و خاموشی در هنگام قرائت قرآن اشاره کرد که در آیه
۲۰۴سوره اعراف و نیز ۹۲ سوره احقاف بیان شده است. البته
فقیهان و مفسران بر این باورند که سکوت و خاموشی در هنگام
قرائت قرآن در برخی از موارد واجب می شود و در برخی موارد
تنها مطلوبیت دارد و مستحب است، البته برخی بر این باورند که
سخن گفتن در این هنگام مکروه است. به هر حال از آداب مهم
استماع آن است که شخص، سکوت و خاموشی در پیش گیرد و
سخنی بر زبان نیاورد و کاملا هوش و حواس وی به قرآن متوجه
باشد که همان مفهوم استماع و گوش سپاری است.
از دیگر آداب استماع و گوش سپاری قرآن، لزوم داشتن حالت
خضوع و خاکساری است که در آیات ۱۰۶ تا ۱۰۹ سوره اسراء و
نیز ۸۵ سوره مریم و ۱۲سوره انشقاق به آن اشاره شده است.
به سجده افتادن در هنگام استماع آیات قرآن نیز به عنوان یکی
از آداب استماع و گوش سپاری در آیات ۱۰۶ و ۱۰۷ سوره اسراء
و نیز ۸۵ سوره مریم، مطلوب دانسته شده است.
در آیاتی از جمله ۳۸ سوره مائده و ۱۰۶ و ۱۰۹ سوره اسراء
گریستن هنگام شنیدن آیات قرآنی نیز امری مطلوب و دارای
فضیلت معرفی می شود. در همین آیات با اشاره به برخی از
اهل کتاب که هنگام گوش سپاری به قرآن این گونه رفتار می
کردند از آنان تمجید و ستایش شده تا دانسته شود که مطلوبیت
آن تا چه اندازه است.
از نظر خداوند هرگونه بی اعتنایی، بی ادبی و بی احترامی و
نیز استهزای قرآن هنگام استماع آن، عملی زشت و گاه گناهی
بزرگ است. از این رو مؤمنان را از هم نشینی با کسانی که
قرآن را مسخره می کنند و به استهزا می گیرند منع کرده است.
(نساء، آیه ۱۴۰ و انعام، آیه۸۶)
آن چه بیان شد تنها گوشه ای از حقایق استماع و گوش سپاری
به قرآن است و بی گمان از همین مقدار می توان به جایگاه
ارزشی گوش سپاری آگاه شد و با اطاعت از این روش و شیوه،
درهای جان را به سوی حقایقی بزرگ تر و با ارزش تر باز کرد.
باشد تا این گونه باشیم و از آثار و برکات گوش سپاری به قرآن
بهره مند شویم.
نقل ازسماموس