اگر که شوکت این باغ، به چشم تنگ تو خار است

به گوش خود بسپار، این فقط شروع بهار است

به تیغ و دشنه تن ما نکرده پشت به میدان

و نیز جای سر ما، نه شانه‌ که سرِ دار است

از آن گلی که شکستید هزار غنچه بروید

مباش در پی شاهد، فزون ز حد شمار است

به شهریاری شهر شرف رسیده هرآنکس

که مرگ در نظرش جز میان معرکه عار است

هلا سیوف برهنه، شما و سینه‏ی چاکم

که بی‌قراری ایل از صدای پای سوار است

شکستن گل اگرچه نشانده غم به دل باغ

به جاده لاله نشاندن به پیشوازی یار است

منبع : ابنا