1- عفت‏

«وَ مَنْ سَلِمَ مِنْ نِساءِ امَّتِى مِنْ ارْبَعِ خِصالٍ فَلَهَا الجَنَّةُ»

زنان امّت من نيز اگر چهار ويژگى داشته باشند، بهشت ويژه آنها است. آن محلى كه بزرگى آن، به پهناى آسمان‏ها و زمين است.

اول:

«اذا حَفِظَتْ ما بَيْنَ رِجْلَيْها»

پاكدامنى را تا زمان مرگ حفظ كند. اگر شوهر ندارد، از تمام مردان خود را حفظ كند و اگر شوهر دارد خود را و پاكدامنى لازم را براى شوهر حفظ كند. چشم به نامحرمان ندوزد. دست او بدن نامحرمان را لمس نكند. اين عفت بسيار با ارزش است كه در متن قرآن مجيد آمده است:

«وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَ نَ الَّتِى أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا»

مريم عليها السلام- دختر عمران- داشتن جوانى و زيبايى، در منطقه فلسطين و در اوج فساد اجتماعى، چنان پاكدامنى و عفتش را حفظ كرد كه: «فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا» به خاطر حفظ عفت، او را از دم خود- به عيسى عليه السلام- باردار كرديم.

«فنفخنا» اين فاء در عربى، فاء تفريع است، يعنى در نتيجه آن پاكدامنى، از دم خود مسيح عليه السلام را به او داديم كه چهارمين پيغمبر اولوا العزم است.

اين ارزش حفظ عفت دختران است.

حضرت فرمودند: اگر زنان امت من اين عفت و پاكدامنى را حفظ كنند، خوددار و پاك باشند، بهشت ويژه آنها است، پس زنان و دختران ديگر چگونه هستند؟

حضرت صلى الله عليه و آله فرموده‏اند: آنها از امت من محسوب نمى‏شوند و هم من از آنها و هم آنها از نبوت من، بيزار هستيم. آيه‏ «فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنّى بَرِى‏ءٌ مّمَّا تَعْمَلُونَ» «2» تأييد فرمايش رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله است كه مى‏فرمايد: آنها را جزء امت من به حساب نياوريد. يعنى آن زنان، مردان، دختران و پسرانى كه اسير هواهاى نفسانى و شهوت شده‏اند، از امت من نيستند.

زنى كه عفتش را حفظ كند و در تمام برنامه‏هاى دين و اعمال نيك، از شوهر خود اطاعت كند، و در خانه ادعاى سلطنت و فرمانروايى نكند، به شوهرش نگويد: هر چه كه من مى‏گويم درست است و الا زندگى را به آتش مى‏كشم، اين زن، از امت من است.