خشم خدا چگونه است؟
08 بهمن 1390 توسط ثریا
رحم و رحمت در اصل (لغت) به معنى حالت نفسانى خاصى است که موقع مشاهده منظره نیازمندان و بیچارگان به انسان دست مىدهد و او را وادار مىکند که براى رفع نواقص و تأمین احتیاجات آنان بکوشد.
این معنى بعد از تحلیل به “بخشش و عطا براى رفع نیازمندىها” بازمىگردد. (یعنى جوهره معناى رحم و حقیقت آن، این است) و هرگاه در مورد خداوند به کار رود، منظور همین معنى است، نه آن حالت نفسانى،1 چون تغییر حالت براى خداوند محال است.
غضب حالتى است که براى رفع ناملایمات و انتقام عارض انسان مىگردد و در مورد خداوند عبارت است از کیفر عذاب. یکى از یاران امام باقرعلیهالسلام گوید: از آن حضرت سوال شد: چه مىفرمایید در آیه “یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَى و هر کس غضبم بر او وارد شود، سقوط مىکند".2 مراد از غضب در این جا چیست؟
حضرت فرمود: “همان عذاب است، چه اگر کسى بپندارد خداوند از حالتى به حالتى دیگر متحول مىشود، او را به صفتى از صفات مخلوقات توصیف (تشبیه) نموده است، زیرا خداوند را هیچ چیزى تحریک نکند تا او را دگرگون سازد".3
بنابراین معنای رحمت و غضب در مورد خداوند با انسان ها یکی نیست . رحمت خدا به معنى نعمت بخشى و غضب خدا به معنى مجازات و عذاب کردن است، نه تغییر حالت نفسانى که معناى لغوى بوده و در مورد انسانها صادق است.
واقعیت آن است که آفریدگار توانا سرچشمه خورشید مهربانی است و همه مهرها و خوبی های جهان پرتویی از مهربانی اوست. از او جز اقیانوس رحمت و صمیمیت جاری نمی شود، و با کینه توزی و زمینه کینه ورزی بی گانه است. و چون مهربان است در توبه را به روی بندگانش باز گشوده است و می فرماید: «هر روز هفتاد بار بندگانم را می نگرم، و هر بار که آنان را تماشا می کنم با آنان سخن می گویم و آنچه را که به آنان داده ام هفتاد برابر می کنم.4
او مهربان است؛ زیرا شیطان در قیامت وقتی مهربانی و گستردگی رحمت خدا را می بیند به طمع بخشیده شدن می اندیشد.5
«آنان که اموال یتیمان را به ستم می خورند، جز این نیست، که در شکم خود آتش فرو می برند. و به زودی در آتشی افروخته می افتند»(نساء آیه 10)
خدای دانا، از خشم های کینه توزانه که گاه گاهی در بعضی از افراد آشکار می شود به دور است. زیرا دیگران خشمگین می شوند تا کمبودهای خود را جبران کنند، و با انتقام گیری از دشمنان شعله های کینه و عناد را خاموش کنند؛ در حالی که خدای توانا، کمبودی ندارد، تا به وسیلهء کینه و خشم (که بعضی از ما زمینیان به آن آلوده ایم) نیاز خود را برآورده کنند. و اگر در قرآن کریم واژه «غضب» را به خدای رحمت نسبت داده است، غضب به معنی کیفر و مجازات مجرمان است6 نه غضب به معنی عصبانی شدن و خشمناک شدن و کیفر ستمکاران نتیجه عینی سرکشی آنهاست. زیرا خشت جهنم را کسانی می سازند، که در برابر قانون های الهی طغیان می کنند. و اگر همه افراد فرمانبردار خدا بودند، هرگز از اسم و رسم جهنم خبری نبود.
قرآن کریم می فرماید: «آنان که اموال یتیمان را به ستم می خورند، جز این نیست، که در شکم خود آتش فرو می برند. و به زودی در آتشی افروخته می افتند»7 بنابر این غضب خداوند به معنای دور شدن برخی از انسان ها با اختیار خود از رحمت الهی و عذاب آخرت است که تجسم اعمال خود آنان است ، پس خشم خدا با رحمت او منافاتی ندارد.
نباید خشم و رحم خدا را با خشم ورحم انسان ها یکی دانست.
منبع: سایت پاسخگو
اسرار تسبیحات حضرت زهرا (علیهاالسلام)
08 بهمن 1390 توسط ثریا
تسبيحات حضرت زهرا(عليهاالسلام) از آثار و برکات بسيارى برخوردار است که از جملهى آنها نجات يافتن از شقاوت و بدبختى است. هر انسانى به تناسب بينش و نگرشى که به جهان هستى و وجود پرآشوب خود دارد به دنبال خوشبختى است، و به عبارتى ديگر يکى از مهمترين مسائلى که همهى انسانها را آگاه يا ناآگاه به خود مشغول داشته است به طورى که کارهاى زندگى و برنامههايشان را در جهت وصول به آن پىريزى مىکنند، مسئلهى رسيدن به سعادت و گريز از شقاوت است.
منتهى از آنجايى که انسان اختيار دارد؛ راه خودش را بايد آزادانه انتخاب کند. لذا انسان بعد از اين که راه برايش نمايان شد، گاهى حسن انتخاب به خرج مىدهد و راه هدايت مىپيمايد، و گاهى سوء انتخاب به خرج داده و راه ضلالت و گمراهى پيش مىگيرد. و اين مسئله شقاوت و سوء عاقبت مسئلهاى است که همهى آنان که به خود آمدهاند، از آن مىترسند و آنها که بصيرت ندارند و در خواب غفلت عمر مىگذرانند از آن نيز به غفلت به سر مىبرند.
نیکی به پدر و مادر در نهج البلاغه
07 بهمن 1390 توسط ثریا
فحق الوالد على الولذ ان يطيعه فى كل شى ء الا فى معصيه الله سبحانه
در كلمات قصار 391 مى فرمايد: پس حق پدر بر فرزند آنست كه پدر را در هر چيز اطاعت و پيروى نمايد مگر در نافرمانى از خداوند سبحان “كه در نافرمانى خدا طاعت پدر واجب نيست".
يكى از ضروريات دين نيكى به پدر و مادر، و اطاعت آن دو، و نيازردن ايشان است كه صريح قرآن كريم است كه در چندين آيه پس از امر به پرستش پروردگار و شريك قرار ندادن براى او، امر باحسان به پدر و مادر فرموده، كه احسان معنى لغوى آن نيكوئى كردن درباره كسى و نيكى كردن و نيكى و بخشش است اما درباره پدر و مادر چند معنى شده است نيكو با ايشان معاشرت كردن، بمشقت نيانداختن آندوست بچيزى كه احتياج بآن دارند بلكه قبل از احتياج حاجت ايشان را بر آوردن، بزرگ داشتن آن دو، و مهربانى كردن و دعاى خير و انفاق نيكو در حق ايشان رعايت كردن و گفتار نيكو و تواضع و فروتنى براى ايشان كردنست كه در اينجا به يك آيه اكتفا مى كنم. در سوره اسراء آيه 25 مى فرمايد: و قضى ربك الا تعبدوا الا اياه و بالوالدين احسانا اما يبلغن عندك الكبر احدهما او كلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهر هما و قل لهما قولا كريما و اخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما كما ربيانى صغيرا “و حكم كرده پروردگار تو بانكه مى پرستيد يعنى تو و امت تو پرستش منمائيد مگر او را، و امر كرد خداى بآنكه به پدر و مادر نيكوئى كنيد نيكوئى
راه درمان حرص و طمع
07 بهمن 1390 توسط ثریا
در روایات داریم حریص فقیر است ولو بیشترین امکانات را داشته باشد.
امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه از 44 صفت رذیله به خدا پناه برده است که اولین صفت حرص است.ایشان میفرماید:
خداوندا به تو پناه می برم از هیجان حرص و طمع
انواع مختلفی از حرص وجود دارد: انواع رذیله آن شامل حرص به شهوت،حرص به مال و ثروت و قدرت و … و انواع خوب آن شامل حرص به علم، حرص به عبادت و نماز
راه دوری از حرص و طمع
قرآن در سوره معارج کسی را که دارای هشت صفت است را از حریص ها مستثنا کرده است آن صفت ها عبارتند از:
امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه از 44 صفت رذیله به خدا پناه برده است که اولین صفت حرص است.ایشان میفرماید:
خداوندا به تو پناه می برم از هیجان حرص و طمع
انواع مختلفی از حرص وجود دارد: انواع رذیله آن شامل حرص به شهوت،حرص به مال و ثروت و قدرت و … و انواع خوب آن شامل حرص به علم، حرص به عبادت و نماز
راه دوری از حرص و طمع
قرآن در سوره معارج کسی را که دارای هشت صفت است را از حریص ها مستثنا کرده است آن صفت ها عبارتند از:
- کسانی که نمازشان همیشگی و به جاست
- کسانی که به سائل و محروم کمک می کنند (امام صادق ع فرمودند فرق سائل و محروم این است که سائل خودش از شما طلب می کند ولی محروم با اینکه نیازمند است ولی رو نمی زند و مناعت طبع دارد به عبارت دیگر نیازمندی خود را بروز نمی دهند)
- کسانی که قیامت را قبول دارند
- کسانی که از عذاب الهی می ترسند
- کسانی که قوای جنسی خود را کنترل می کنند( حرفها و نگاهایشان را کنترل می کنند تا شهوت آمیز نباشد)
- امانت دارند
- به قولشان عمل می کنند
- شهادت حق می دهند
حفظ حرمت و آبروی مومن
07 بهمن 1390 توسط ثریا
اهمیت این موضوع چنان است که در روایات حرمت مومن از حرمت کعبه مهم تر شمرده شده است.
در روایات و احکام وسواس در زمینه طهارت و نجاست نکوهش شده در صورتی که وسواس در حفظ آبروی مومن بسیار سفارش شده است یعنی اینکه اگر احتمال داده شد که ممکن است حرفی غیبت به شمار آید باید وسواس به خرج داده و از گفتن آن امتناع کرد.
در سوره حجرات شش گناه مزمت شده است که عبارتند از:
غیبت، عیب جویی، تجسس در کار و زندگی دیگران، تمسخر، نام و لقب بد برای هم گذاشتن و سوء ظن
پیامبر اکرم (ص) می فرماید در شب معراج خداوند به من فرمود: ای پیامبر اگر بنده ای چهار صفت را در خود داشته باشد من بهشت را به او واجب می کنم این چهار صفت عبارتند از:
1) زبانش را کنترل کند و آن را نگشاید مگر جایی که مفید باشد
2) قلبش را از وسواس و شبهه حفظ کند
در روایات داریم اگر برایتان شبهه ای ایجاد شد لا اله الاالله بگویید و رد شوید چون وسواس و شبهه باعث تزلزل در اعتقادات می شود و همچنین
زیاد بگویید یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک
توصیه می شود به محض اینکه شبهه برایتان ایجاد شد آن را از عالمی بپرسید تا برایتان رفع شبهه شود.
3) بداند که من او را میبینم
4) محبوب او گرسنگی باشد یعنی اهل پرخوری نباشد
خلاصه ای از سخنرانی استاد رفیعی در باب حفظ آبروی مومن
در روایات و احکام وسواس در زمینه طهارت و نجاست نکوهش شده در صورتی که وسواس در حفظ آبروی مومن بسیار سفارش شده است یعنی اینکه اگر احتمال داده شد که ممکن است حرفی غیبت به شمار آید باید وسواس به خرج داده و از گفتن آن امتناع کرد.
در سوره حجرات شش گناه مزمت شده است که عبارتند از:
غیبت، عیب جویی، تجسس در کار و زندگی دیگران، تمسخر، نام و لقب بد برای هم گذاشتن و سوء ظن
پیامبر اکرم (ص) می فرماید در شب معراج خداوند به من فرمود: ای پیامبر اگر بنده ای چهار صفت را در خود داشته باشد من بهشت را به او واجب می کنم این چهار صفت عبارتند از:
1) زبانش را کنترل کند و آن را نگشاید مگر جایی که مفید باشد
2) قلبش را از وسواس و شبهه حفظ کند
در روایات داریم اگر برایتان شبهه ای ایجاد شد لا اله الاالله بگویید و رد شوید چون وسواس و شبهه باعث تزلزل در اعتقادات می شود و همچنین
زیاد بگویید یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک
توصیه می شود به محض اینکه شبهه برایتان ایجاد شد آن را از عالمی بپرسید تا برایتان رفع شبهه شود.
3) بداند که من او را میبینم
4) محبوب او گرسنگی باشد یعنی اهل پرخوری نباشد
خلاصه ای از سخنرانی استاد رفیعی در باب حفظ آبروی مومن
سلام از منظر قرآن
07 بهمن 1390 توسط ثریا
وَإِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ( انعام /54)
هرگاه کسانى که به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند، به آنها بگو: «سلام بر شما پروردگارتان، رحمت را بر خود فرض کرده؛ هر کس از شما کار بدى از روى نادانى کند، سپس توبه و اصلاح (و جبران) نمايد، (مشمول رحمت خدا مىشود چرا که) او آمرزنده مهربان است.»
…فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُون(نور/61)
… و هنگامى که داخل خانهاى شديد، بر خويشتن سلام کنيد، سلام و تحيّتى از سوى خداوند، سلامى پربرکت و پاکيزه! اين گونه خداوند آيات را براى شما روشن مىکند، باشد که بينديشيد!
وَإِذَا حُيِّيْتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا(نساﺀ/۸۶)
هرگاه به شما تحيّت گويند، پاسخ آن را بهتر از آن بدهيد؛ يا (لااقل) به همان گونه پاسخ گوييد! خداوند حساب همه چيز را دارد.
در میان همه جوامع بشری بک سنت مشترکی وجود داردکه هنگام برخورد وملاقات ،نسبت به هم نوعی ادای احترام ومحبت نشان دهند با زبان یا با اعمال وحرکات مخصوصی از دیدن یکدیگر به گونه ای اظهار خوشوقتی کنندخیر وخوشی برای هم آرزو نمایند .این سنت حسنه را «تحیت »می نامند.
اسلام که دین رأفت ،رحمت ،وحدت،محبت وانسان دوستی است نه تنها این سنت وروش راتأیید وتثبیت نموده است بلکه آن رابر مسلمانان فرض ولازم شمرده وبرآن تأکید کرده است وبرای آن احکام وآداب نیکی نیز بیان داشته است وبهترین سخن رادر بیان تحیت تعیین کرده است که مسلمانان در ملاقات ها وبرخوردهابه همدیگر سلام گویندیعنی با جمله ی زیبای« سلام ٌعلیکم» نسبت به یکدیگر ادای احترام واظهار محبت نموده ودعای خیر وسلامت کنند.
آثار وفواید سلام:
-
علایق ودوستی ها ومحبت ها راظاهر می سازد.
-
عقده ها،کینه هاوعداوتهارا ازدل ها فرو می ریزد.
-
روح تکبّر ،خود بزرگ بینی وتحقیر دیگران رادر انسان از بین می برد.
-
اتّحاد،صمیمیت وصفا در جامعه ایجاد می کند.
-
انسان با گفتن یک سلام دشمن سرسخت خویش را به صلح ونرمش وا می دارد.
طبق آیات فوق اسلام ،مسلمانان را درورود ها،برخوردهاوملاقاتها به سلام گفتن به همدیگر فرمان می دهد.مخصوصاً به افشای آن،یعنی «سلام»راباصدای بلند ورساومحبت آمیز القا نمودن وپیشی گرفتن در سلام بسیار تشویق وسفارش نموده وثواب سرشار وفراوانی برای آن قرار داده است.
«سلام»گفتن دراسلام «مستحب مؤکّد»است. ولی پاسخ دادن به آن مطابق آیه ی قرآن واجب والزامی است.قرآن دستور جالب ولطیفی در این مورد دارد که می فرماید:اگر کسی به شما سلام کرد باجملات نکوتر ،بهترومحبت آمیزتری به پاسخ آن بپردازیدوخوبی راباخوبی بیشتر جواب دهید.
نکته ی دیگری که در این آیات وجود دارد،این است که خداوند ناظروحسابگربراعمال وبرخوردهای انسان است.بنابراین باید این سنت نیک اسلامی از « چاپلوسی ،تصنّع،دورویی واغراض شخصی » پاک وبه دورباشدوبا«حسن نیّت،صداقت واز روی محبت واحترام» به بندگان خداوند انجام گیرد.
نخستین «سلام» کننده بربندگان خداوند متعال است :
« سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ (صافات /120) درود بر موسى و هارون»
«وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا(مریم/15) و درود بر او(حضرت عیسی ع )روزى كه زاده شد و روزى كه مىميرد و روزى كه زنده برانگيخته مىشود.»
اهمیت «سلام» راازرفتار وسیره ی پیامبر اسلام (ص) وائمه ی اطهار(ع) وفرهنگ شیعه بویژه درنمازهای یومیه وزیارات به وضوح در می یابیم که پرداختن به آن فرصتی دیگر طلب می نماید.
« پیک آموزشی www.akhlaghenik.blogfa.com»
احادیثی راجع به اهمیت غسل جمعه
07 بهمن 1390 توسط ثریا
پیامبر اسلام(ص):
۱-هرکس غسل جمعه کند،گناهانش آمرزیده می شود تماماً وهرکس قدمی برمی دارداز برای غسل جمعه بیست حسنه برایش نوشته می شود.
۲-هر کس موفق شود چهل جمعه پشت سرهم غسل کند،بدنش در قبر نمی پوسد.
حضرت امام علی(ع):
۱-اگرکسی غسل جمعه راترک کند،اودر هم وغم است تا جمعه ی دیگر.
۲-غسل جمعه واجب است بر هر مسلمان.
حضرت امام صادق(ع):
۱-غسل جمعه پاک کننده وکفّاره ی گناهان است میان دوجمعه.
۲-غسل کن روز جمعه،مگر آن که مریض باشی که بترسی برخودت.
۳-غسل جمعه برهر مرد وزنی چه آزاد باشد چه بنده ،واجب است.
۴-هرکس که عمداًغسل جمعه راترک کند،باید استغفار کند.
۵-وقت غسل جمعه قبل ازظهربهتر است وهر چه به زوال ظهر نزدیکتر باشدافضل تر است.
۶-اگر روز جمعه گذشت روزشنبه قضا کندواگر روزپنجشنبه رسید ومی ترسدروز جمعه دسترسی به آب پیدانکند،روزپنجشنبه غسل رابجا آورد.
پایگاه معنوی رضا جاهد
«لیلة المبیت»؛ شبی که ایمان برنده می‌شود
04 بهمن 1390 توسط ثریا
شب اول ربیع‌الاول سال 13 بعثت، وقت تنگ است و پیامبر(ص) باید از خانه خارج شود، اما کسی باید به جای او در بستر بخوابد، آری در این لحظات ایمان برنده می‌شود و علی(ع) موجبات فخر خداوند را در برابر فرشتگان مقربش را فراهم می‌‌آورد.
فارس، در شب اول ماه ربیع‌الاول سال سیزدهم بعثت، حادثه‌ای شگفت روی داد که خداوند متعال به
خاطر این حادثه به فرشتگان خود مباهات می‌کند، این شب تاریخی را که حضرت علی علیه‌السلام در جایگاه پیامبر اکرم (ص) و برای نجات جان او در بسترش خوابید، «لیلة المبیت» می‌نامند.
ربيع الاول ماهي پر بركت و پر خاطره براي مسلمين
04 بهمن 1390 توسط ثریا
ماه ربيع الاول آميخته با خاطره غم انگيزي چون شهادت امام حسن عسکرى(ع) و مطابق روايت معروف، ماه ميلاد مبارک پيامبر گرامى اسلام(ص) و حضرت صادق(ع)، هجرت پيامبر اکرم(ص) از مكه به مدينه، آغاز امامت پربرکت حضرت بقية اللّه(عج) و ماه رخداد واقعه عظيم «ليلة المبيت» است و در مجموع از ماه‌هاى بسيار پربرکت و پرخاطره‌اي است که سزاوار است، همه علاقه‌مندان مکتب اهل بيت(ع) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.
به گزارش خبرنگار دين و معارف اسلامي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در شرح رخدادهاي مختلف واقع شده در ماه ربيع الاول مي‌خوانيم؛
شب اول ربيع الاول:
اين شب به نام «ليلة المبيت» مزين است، در اين شب يک حادثه مهم تاريخى واقع شده است؛ در سال سيزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکه به قصد هجرت به سوى مدينه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گرديد و اميرمؤمنان حضرت على(ع) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر آن حضرت خوابيد و مشرکان قريش که خانه رسول خدا(ص) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که ايشان در بستر آرميده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشيرهاى برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(ص) را بکشند، حضرت على (ع) را ديدند که از آن بستر برخاست، بدين ترتيب، پيامبر گرامي اسلام(ص) در فرصتى مناسب خود را از چنگال مشرکان قريش نجات داد و امام علي(ع) نيز با اين فداکارى، عشق، علاقه و برادرى خود را نسبت به ايشان نشان داد؛ اين در حالى بود که هر زمان ممکن بود کسى را که در آن بستر خوابيده بود به قتل برسانند.
بنابراين آيه شريفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَئُوفٌ بِالْعِبادِ; (سوره بقره، آيه 207) بعضى از مردمِ (با ايمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند; و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حق اميرالمومنين (ع) نازل شد.
سال هجرت رسول خدا (ص) مبدأ تاريخ مسلمانان است و تحولى عظيم در جهان اسلام روى داد.
روز هشتم ربيع الاول:
در روز هشتم اين ماه در سال 206 هجري قمري، شهادت امام حسن عسکرى(ع) طبق روايتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزمان، حجه بن الحسن ـ عجل الله تعالى فرجه الشريف ـ آغاز گرديد.
روز دهم ربيع الاول:
روز ازدواج رسول خدا (ص) با حضرت خديجه کبرى(ع) است به همين مناسبت روزه اين روز به عنوان شکرگزارى مستحب شمرده شده است.
روز دوازدهم ربيع الاول:
اين روز مطابق نظر مرحوم شيخ کلينى و مسعودى و همچنين مشهور ميان اهل سنت، روز ولادت با سعادت نبى مکرم اسلام حضرت محمد (ص) است.
همچنين در اين روز، رسول خدا (ص) بعد از 12 روز که مسير راه ميان مکه و مدينه را پيمودند وارد مدينه شدند و نيز روز انقراض دولت بنى مروان در سال 132 هجري قمري است.
روز چهاردهم ربيع الاول:
در سال 64 هجري قمري در چنين روزى، يزيد بن معاويه به هلاکت رسيد.
وى پس از سه سال و نه ماه خلافت که همراه با جنايات عظيمى بود - که مهمترين آن واقعه کربلا و شهادت حضرت ابى عبداللّه الحسين (ع) و يارانشان است - در سن سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگيش به پايان رسيد; جنازه اش را در دمشق دفن کردند، ولى اکنون اثرى از آن نيست.
شب هفدهم ربيع الاول:
طبق روايات مشهور شيعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبياء رسول معظم اسلام (ص) است و شب بسيار مبارکى است.
همچنين يکسال قبل از هجرت رسول خدا (ص)، در چنين شبى معراج آن حضرت صورت گرفت.
روز هفدهم ربيع الاول:
همان گونه که گفتيم مشهور ميان علماى اماميه آن است که روز هفدهم ربيع الاول، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمد بن عبداللّه (ص) است و معروف آن است که ولادتشان در مکه معظمه، واقع شده است و زمان ولادت آن حضرت هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سال عام الفيل بوده است. (عام الفيل سالى است که ابرهه با لشکرش که بر فيل سوار بودند به قصد تخريب کعبه آمد، ولى همگى نابود شدند و پيامبر مكرم اسلام در همان سالي به دنيا آمدند كه اين رخداد به وقوع پيوست).
همچنين در چنين روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام صادق (ع) واقع شده است و از اين جهت نيز بر اهميت اين روز افزوده شده است.
اعمال ماه ربيع الاول:
اعمال مشترک اول هر ماه:
دعاى هنگاه رويت هلال، خواندن سوره حمد، نماز اول ماه و روزه گرفتن، اعمال مشترك اول هر ماه قمري هستند كه مي‌توانيد براي مشاهده شرح و كيفيت انجام آنها به نشاني اينترنتي زير مراجعه كنيد:
http://persian.makarem.ir/prayer/?gid=267
روز اول ربيع الاول:
علما گفته اند مستحب است، به شکرانه هجرت موفقيت آميز رسول خدا (ص) اين روز را روزه بگيرند و صدقه و انفاق و احسان كنند و همچنين زيارت آن بزرگوار، در اين روز مناسب است.
مرحوم «سيد بن طاووس»، دعايى را براى اين روز در کتاب اقبال نقل کرده است.
روز دوازدهم ربيع الاول:
در اين روز خواندن دو رکعت نماز مستحب است که در رکعت اول بعد از خواندن سوره حمد، سه مرتبه سوره «قل يا ايها الکافرون»(سوره كافرون) و در رکعت دوم بعد از حمد، سه مرتبه سوره «قل هو الله احد»(سوره توحيد) خوانده مي‌شود.
روز هفدهم ربيع الاول:
همان گونه که قبلا گفته شد اين روز مطابق نظر مشهور علماى اماميه، روز ولادت رسول خدا (ص) و همچنين ميلاد امام صادق (ع) است و روزي است بسيار مبارک كه داراى اعمالى است:
1) غسل؛ به نيت روز هفدهم ربيع الاول.
2) روزه؛ که براى آن فضيلت بسياري نقل شده است، از جمله در رواياتى از ائمه معصومين(عليهم السلام)آمده است: کسى که اين روز را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه يکسال را مقرر مى فرمايد.
3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال کردن مؤمنان و به زيارت مشاهد مشرفه رفتن (اماكن زيارتي).
4) زيارت رسول خدا (ص) از دور و نزديک; در روايتى از آن حضرت آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زيارت کند مانند کسى است که به هنگام حياتم به سوى من هجرت کرده باشد، اگر نمى توانيد مرا از نزديک زيارت کنيد، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستيد (که به من مى رسد).
5) زيارت امير مؤمنان، حضرت على (ع) نيز در اين روز مستحب است با همان زيارتى که امام صادق (ع) در چنين روزى کنار ضريح شريف آن حضرت (ع) ايشان را زيارت کردند.
متن اين زيارتنامه را مي‌توانيد با مراجعه به نشاني اينترنتي زير مطالعه كنيد:
http://persian.makarem.ir/prayer/?gid=217
6) تکريم، تعظيم و بزرگداشت اين روز بسيار بجا است، مرحوم «سيد بن طاووس»، در كتاب اقبال، در تکريم و تعظيم اين روز به خاطر ولادت شخص اول عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبى اکرم (ص) سفارش بسيار کرده است. بنابراين، سزاوار است مسلمانان با برپايى جشن ها و تشکيل جلسات، هرچه بيشتر با شخصيت نبى مکرم اسلام (ص)، سيره و تاريخ زندگى ايشان آشنا شوند و از آن، براى ساختن جامعه‌اى اسلامى و محمدى بهره کامل گيرند.
منابع:
ـ مفاتيح نوين، آيت‌الله ناصر مكارم شيرازي و همكاران، نوبت و سال چاپ: بيست و دوم 1389، ناشر:انتشارات امام علي بن ابي طالب(ع).
ـ پايگاه اينترنتي آيت‌الله العظمي ناصر مكارم شيرازي
نقشه ی گنج
04 بهمن 1390 توسط ثریا
به حضرت موسی (ع) وحی شد که شش چیز را در شش جای قرار دادم، مردم
در شش‌جای دیگر به دنبال آن می‌گردند:
۱ - من آسایش را در بهشت خلق کردم، مردم در دنیا به دنبال آن می‌گردند .
۲- من رفعت و بزرگی را در تواضع قرار دادم، مردم در تکبر آن را می‌جویند.
۳- من عزت را در بیداری شب قرار دادم، مردم در دربار سلاطین طلب میکنند.
۴- من دعای مستجاب را درغذای حلال قرار دادم، مردم در سروصدا دنبال میکنند.
۵- من علم را در غربت قرار دادم، مردم در وطن جست‌وجو میکنند .
۶- من رضای خود را مخالفت با نفس قرار دادم مردم انرا در نفس خود جستجو میکنند.
پایگاه پرتو ظهور