امام صادق (ع) می فرمایند : هنگامی که این آیه نازل شد که می فرماید :

 والذین اذا فعلوا فاحشه او ظلموا انفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذونوبهم…

اولئک جزاؤهم مغفره من ربهم (1) در این هنگام ابلیس بر فراز کوهی در مکه

رفت ، با صدای بلند فریادی کشید و سران لشکر خود را جمع کرد.

گفتند: سرور ما چه شده که ما را فرا خواندی ؟

گفت : این آیه (آیه فوق ) نازل شد که پشت ما را می لرزاند و بشر را نجات می بخشید.

چه کسی می تواند با ؟آن مقابله کند ؟ یکی از شیاطین بزرگ گفت : من می توانم .

نقشه ام چنین است و چنان. ابلیس طرح او را نپسندید و گفت : نه نمی توانی.

دیگری برخاست و نقشه و طرح خود را ارائه داد باز هم مقبئل نیافتاد.

در اینجا وسواس خناس یکی دیگر از فرزندان شیطان برخاست و گفت: من از عهده

آن بر می آیم

ابلیس پرسید : از چه راهی؟

گفت : آنها را با وعده هاو آرزوها سرگرم می کنم تا آلوده گناه شوند و هنگامی که

کناه کردند، توبه را از یادشان می برم!

ابلیس گفت : آری تو می توانی از عهده این کار برآیی، نقشه تو بسیار ماهرانه است 

بر این اساس این مأموریت را تا روز واپسین به دست تو می سپارم (2)

پی نوشت

1- آل عمران : 135و 136

2- عبدعلی عروسی الحویزی، نورالثقلین،ج5 ، ص 734