هميشه ميگن از خدا بترس و حيا كن و يا از خدا ميترسم و عبارت هاي اينچنيني. و در موارد ديگه اميدت به خدا باشه و اميد داشته باش با گوشمون مانوس شده است .

اما باید گفت : كى از صفات خوب مؤمنان كه در قرآن به آن در جاهاى متعددى اشاره شده است صفت «خوف و رجاء» است به اين معنى كه مؤمنان در عين ترس از عظمت خداوند اميد به رحمت او نيز دارند .
غلبه خوف بر اميد ، انسان را به يأس و سستى مى كشاند و غلبه رجاء و طمع انسان را به غرور و غفلت وامى دارد و اين هر دو دشمن حركت تكاملى انسان در مسير او به سوى خدا است . از اين روست كه در آيه 16 سوره سجده به داشتن هر دو صفت خوف و رجاء اشاره شده است .
«تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَـهُمْ يُنفِقُونَ ;(سجده ،16) پهلوهاى شان از بسترها در دل شب دور مى شوند ]بپا مى خيزند و رو به درگاه خدا مى آورند[ پروردگار خود را با بيم و اميد مى خوانند و از آن چه به آن ها روزى داده ايم ، انفاق مى كنند .»

بنابر اين ما همانطور که می گوییم خداوند بخشنده است وگناهان کثیر ما را با کارهای نیک اندکمان می بخشد به موقعش مو را هم از ماست بیرون می آورد یعنی تمام اعمال یک مومن در زیر ذره بین الهی قرار دارد .وما باید برای بهتر انجام دادن وظیفه بندگی به هردو صفت خدا توجه داشته باشیم .واز طرفی که شوق بدرگاهش همیشه در دلهامان می باشد ترس از عظمت وعذاب الهی هم ما را باید از انجام معاصی روزانه دور گرداند .

سایت رهبران شیعه