وَنُريدُ أنْ نَمُنّ عَلَي الّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الارْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أئمًّْة وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ؛            قصص (28)، آيه 5.

«و خواستيم بر کساني که در آن سرزمين فرو دست شده بودند، منّت نهيم و آنان را پيشوايان (مردم‏) گردانيم و ايشان را وارث (زمين‏) کنيم».

اين آيه طبق فرمايش امام علي(عليه السلام)، در نهج البلاغه و رواياتي چند از ديگر امامان(عليهم السلام)، ناظر به پيروزي مستضعفان بر مستکبران است و اينکه سرانجام، جهان از آنِ شايستگان خواهد شد.

آيه ياد شده، هرگز از يک برنامة موضعي و خصوصي مربوط به بني اسرائيل سخن نمي گويد؛ بلکه بيانگر يک قانون کلي براي همه عصرها و قرن ها است. اين بشارتي در زمينه پيروزي حق بر باطل و ايمان بر کفر است. نمونه کامل تر آن، حکومت پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) و ياران آن حضرت بعد از ظهور اسلام بود.

گسترده‏ترين نمونه آن نيز، ظهور حکومت حق و عدالت در تمام کره زمين به دست حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) خواهد بود.

اين آيه از جمله آياتي است که به روشني، بشارت به «ظهور» چنين حکومتي مي‏دهد؛ از اين رو اهل بيت(عليهم السلام)، در تفسير آن به اين ظهور بزرگ اشاره کرده‏اند. از امام علي(عليه السلام) در  نهج البلاغه آمده است:

«لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيا عَلَينَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي?عَلَي وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِکَ الَّذِِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ‏».

«دنيا پس از چموشي و سرکشي ـ همچون شتري که از دادن شير به دوشنده‏اش خودداري مي‏کند و براي بچه‏اش نگه مي‏دارد ـ به ما روي مي‏آورد … سپس آيه و «نريد ان نمن…» را تلاوت فرمود» .

در حديث ديگري مي فرمايد:

«هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ يبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِيهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَيعِزُّهُمْ وَ يذِلُّ عَدُوَّهُمْ»؛ «اين گروه آل محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) هستند، خداوند مهدي آنها را بعد از زحمت و فشاري که بر آنان وارد مي‏شود، برمي‏انگيزد و به ايشان عزّت مي‏دهد و دشمنانشان را ذليل و خوار مي‏کند».

نويسنده:خدامرلد سليميان

منبع:درسنامه مهدويت1-ص36تاص37