حضرت علی علیه السلام وقتی که برای جنگ صفین می رفت یا از ان بر می گشت به شهر انبار رسید ایرانیان انجا بودند.عده ای از کد خداها دهدارها وبزرگان به استقبال خلیفه امده بودندبه خیال خودشان علی علیه السلام را به جانشین سلاطین ساسانی می دانستند.وقتی که به ایشان رسیدنددر جلو مرکب امام شروع کردند به دویدن علی علیه السلام صدایشانکرد فرمود:چرا این کار را می کنید؟گفتند:اقااین یک احترامی هست که ما به بزرگان وسلاطین خودمان
می گذاریم.امام علیه السلام فرمود:نه این کار رانکنید این کار شما را پست وخوار می کند.چرا خودتان را جلوی من که خلیفه تان هستم خوار وذلیل می کنید؟من هم مانند یکی از شما هستم.تازه شما با این کارتان به من خوبی نکردید بلکه بدی کردید.با این کارتان ممکن هست یک وقت خدای نکرده غروری در من پیدا شودوواقعا خودم را برتراز شما حساب کنم
 شهید مطهری.ازادی معنوی.صفحه 20
 نیر رنجبر

قال على عليه السلام : من احب السبل الى الله قطرتان : دموع فى جوف الليل و قطرة دم فى سبيل الله .

محبوب ترين راهها به سوى خدا دو قطره است :

يكى قطره اشكى كه در دل شب از خوف خدا از ديدگان جارى گردد.

ديگرى قطره خونى كه در راه خدا بر زمين ريخته شود.

حصرت علي (ع) وقتى كه شنيد مردى دنيا را نكوهش مى كند، چنين فرمود:  
 اى كسى كه دنيا را نكوهش مى كنى و حال آنكه فريفته نيرنگهاى او هستى و به دروغهايش دلباخته اى . آيا هم فريفته دنيا هستى و هم نكوهشش مى كنى آيا تو او را گناهكار مى شمارى يا او تو را گناهكار مى شمارد اين دنيا از كى عقل از سرت ربود و سرگردانت نمود از كى فريبت داد آيا به جايى كه پدرانت به خواب مرگ رفته اند و پوسيده اند تو را فريفته يا به آنجا كه مادرانت در خاك سرد غنوده اند چه بيمارانى را، با دستهايت تيمار داشتى و چه دردمندانى را پرستارى كردى . برايشان شفا طلبيدى و از پزشكان ، اوصاف بيماريشان را پرسيدى . نه داروى تو بى نيازشان كرد نه گريه هايت سودشان بخشيد. نه ترس تو فايدتى در بر داشت نه به خواست خود رسيدى و نه ، به نيروى خويش ، بيمارى از آنان دور ساختى . دنيا، براى تو از او نمونه اى ساخت كه مرگ او مرگ تو را ماند. دنيا براى كسى كه گفتارش را راست انگارد، سراى راستى است و براى كسى كه حقيقت آن را دريابد، سراى عافيت است و براى كسى كه از آن براى آخرتش توشه برگيرد، سراى توانگرى است و براى كسى كه از آن پند پذيرد، سراى اندرز و موعظه است .
دنيا نمازگاه دوستان خداست ، مصلاى ملايكه خداست ، محل نزول وحى خداست ، بازارگاه دوستان خداست كه در آن كسب رحمت كنند و سودشان بهشت است . پس چه كسى دنيا را نكوهش مى كند، در حالى كه ، دنيا خود نداى فراق در داده و خود و اهل خود را به نيستى هشدار داده محنت و بلايى را كه خود بدان گرفتار است ، نمونه محنتها و بلاهاى آخرت گردانيد و به شادمانى خود آنان را به شادمانى آخرت راه نمود شب با تندرستى گذشت و بامدادان در سختى فراز آمد. هم ترغيب كند و هم بترساند، هم بيم دهد و هم هشدار. پس ، فردا كه روز پشيمانى است ، گروهى نكوهشش كنند و جمعى در قيامت بستايندش . زيرا دنيا به يادشان آورد و آنان نيز به ياد آورند، با آنان سخن گفت ، سخنش را راست شمردند. اندرزشان داد اندرزش را پذيرا آمدند.

منبع: نهج البلاغه

بردگی آزمند

اَلْحَریصُ عَبْدُ الْمَطامِعِ.(46)

* * *

انسان حریص ، برده آزمندى ها [ى خود] است .

* * *

منبع :شرح غررالحكم ، ج 1، ص 165.

فرجام آزمندی

اَلطّامِعُ فى وَثاقِ الذُّلِّ.(47)

* * *

شخص آزمند، در بند خوارى است .

* * *

منبع:نهج البلاغه ، ح 217، ص 1186. .

همیشه فقیر

اَلْحَریصُ فَقیرٌ وَلَوْ مَلَكَ الدُّنْیا بِحَذافیرِها.(48)

* * *

آزمند همواره فقیر است هر چند تمام دنیا را مالك شود.

* * *

منبع:شرح غررالحكم ، ج 2، ص 39.

خطر بی خردی

اَكْثَرُ مَصارِعِ الْعُقُولُ تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطامِعِ.(49)

* * *

لغزشگاه خرد، بیشتر در زیر برق طمع است .

* * *

منبع:نهج البلاغه ، ح 210.

و من کلام له علیه السلام قاله و هو یلی غسل رسول الله ، صلی الله علیه و آله ، و تجهیزه :

بابی انت و امی یا رسول الله لقد انقطع بموتک مالم ینقطع بموت غیرک من النبوه والانباء و اخبار السماء خصصت حتی صرت مسلیا عمن سواک ، و عممت حتی صار الناس فیک سواء و لولا انک امرت بالصبر  و نهیت عن الجزع ، لانفدنا علیک ماء الشؤون  و لکان الداء مماطلا والکمد محالفا ، و قلا لک  ولکنه ما لا یملک رده ، و لا یستطاع دفعه بابی انت و امی اذکرنا عند ربک ، واجعلنا من بالک

هنگامى كه رسول خدا (ص) را مى شست و كفن مى كرد، گفت:

“پدر و مادرم فدایت باد، با مرگ تو رشته اى برید كه در مرگ جز تو- كس چنان ندید- پایان یافتن دعوت پیامبران و بریدن خبرهاى آسمان، چنانكه- مرگت- دیگر مصیبت زدگان را به شكیبایى واداشت و همگان را در سوكى یكسان گذاشت، و اگر نه این است كه به شكیبایى امر فرمودى، و از بیتابى نهى نمودى، اشك دیده را با گریستن بر تو به پایان مى رساندیم. و درد همچنان بى درمان مى ماند، و رنج و اندوه، هم سوگند جان، و این زارى و بیقرارى در فقدان تو اندك است، لیكن مرگ را باز نتوان گرداند، و نه كس را از آن توان رهاند. پدر و مادرم فدایت، ما را در پیشگاه پروردگارت به یاد آر و در خاطر خود نگاه دار!”